24 Ekim 2013

Münzevinin Aynaları

cahit-koytak

Kaynak

XIX

varımı yoğumu sokağa döktüm,
kostümlerimi, pabuçlarımı dağıttım gelip geçene,
kitaplarımı ve plaklarımı 
geridönüşüm
cülere verdim, parasız,

senin ayağının önünü temizlemek
ve yolunu kısaltmak için;
sonra kapıları dayadım ardına kadar
yersizlere, yurtsuzlara, evsizlere açtım evimi,
içlerinde belki sen de olursun diye,
yüzlerinde, gözlerinde, gönüllerinde belki
sen de olursun diye.
bir âsa, bir hırka, dağlara çıkıyorum şimdi,
dağlara, taşlara akıl soruyorum,
dağcılık deniyorum,
dağ gibi yığıyorum, yaşanmış, yaşanmamış
bende ne kaldıysa, geriye,
ne kaldıysa ben diyen, benim! diyen,
kendini benim sanan,
dağ gibi yığıyorum önüme,
dağıtmak için hepsini
kurda kuşa, akşam yeline;
her şey gitsin, her şey,
bir sen kalasın diye,
bir sen kalasın, geriye.

Cahit Koytak

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder