 |
| Kaynak |
Sen aziz şehrim,
Uykusuz yaşadığımı bilmelisin.
Bütün işçilerin
Saçak altında uyuduğu bir saatte,
Ben mızıka çalarak geçiyorum sokaktan.
Sen aziz şehrim,
Ellerim gözlerim kadar benimsin.
Ve aziz şehrim,
Şu anda seni terk etmem için
Her şey tamam.
Gemi hazır, yelken fora.
Fakat neden,
Ölülerim bırakmıyor yakamdan.
Uykusuz yaşadığımı bilmelisin.
Bütün işçilerin
Saçak altında uyuduğu bir saatte,
Ben mızıka çalarak geçiyorum sokaktan.
Sen aziz şehrim,
Ellerim gözlerim kadar benimsin.
Ve aziz şehrim,
Şu anda seni terk etmem için
Her şey tamam.
Gemi hazır, yelken fora.
Fakat neden,
Ölülerim bırakmıyor yakamdan.
Rüştü ONUR
Sofistike olmayan, açık ve anlam ötesi... teşekkürler.
YanıtlaSilKendinden ve insandan kaçınca, ya eşyasıyla konuşur, ya da şehriyle dertleşir insan. Şair'in dili şehirden uzaklaşmak istikametinde dönse de mazisi mıhla çakar gibi sabitliyor onu. Gitmek istemediğini gururuna yediremediği için de "Ölülerim bırakmıyor yakamdan." diyor. Ne de olsa şair gururludur çoğu zaman.
YanıtlaSilŞimdilik kaçıyorum, rast gele...
Sayın Çağlar, Sayın Abdurrahmanoğlu; değerli katkılarınız için teşekkürler...
YanıtlaSil