Mahşer Bir Makam

kaynak

yazgımda imkansız büyük bir yarayım ben 
yüzüm mendilimden kan alır sildikçe
güz sesi gibi dağıldıkça sesim rüzgara 

çiçek tozlarına karışır harflerim

harfler, simyası dünyaya sataşmanın
kötürüm ur gibi hercai tutku
hevesi yarıda kalmış şarkılara
kitaplara sığmayan büyük anlatı
acunumda çalkananan o bulanık su:
bir leylak kiri gibi geceye
iz bırakıyor sanki

yeni bir nedenle söküyor tanyeri
çığırından çıkmış yaprakların ötüşüyle
ben böyle saframı döktükçe yarama
mahşer bir makama dönüşüyor cümleler
bırak güneş doğsun alnıma, terim soğusun
bu saralı infiallerimin en zor yerinde

yokum sevgilim bu şarkıyı hecelemeye
ıtırını atmış, değişmiş isyanlarda
ben mührümü çoktan basmışım
atmışım çarpık çurpuk imzamı
hayatın en güç yerine
her gün doğuşunda fırçalamışım dişlerimi
basarak yaşamı etime

-hadi şiir sever tarağını al
saçlarını tarayarak başla güne-

Metin Cengiz