 |
| kaynak |
Biz ne öğrenirsek gençlikte öğreniriz. Sonrasında başımıza gelen,
karşılaşmalarımız, yalnızlığımızı dolduracak diye sarıldığımız aşklar,
şehirler, mekânların hiçbiri benliğimizde tam olarak yer etmez. Çocukluk
yaşantılarımız bir kader gibi yolumuzu da belirler. Elbette öreniyoruz,
öğrenerek ilerliyoruz ama dönüp dolaştığımız yer çocukluk referansları
oluyor. Bu yüzden aşk eşitler arası bir şeydir. Ancak eşitler arasında
mümkün olur. İnsan benzerini arar. Benzer acılar, benzer sevinçler,
benzer arayışlar çeker bizi bir diğerine. Ama nihayetinde tamamlanmanız
mümkün olmaz çünkü duygular benzer olsa da ruhun kendi uzayı bir teklik,
bir yalnızlıktır. Aynı ailede büyüdüğümüz kardeşlerle dahi bunca farklı
maceralar yaşamamızı başka nasıl açıklayacağız.
Egoistokur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder