Kaynak |
ne diye çıkmıştık yola biz sahi
unuttuk gitti tuttuğu
gibi ensemizden bizi hayat
tahta mandallarla çamaşır ipine dizdi
yazdı eskiden
sallanıp dururduk neşemiz daimi
kurudukça kururduk
ayy! yan tarafta bir vişne ağacı
ya değerse bize olalım hercai
bembeyazdık oysa
çamaşır sularından defalarca geçtik
yok yahu o değildi
o zamanlar çivit vardı üstüne üstlük
kaynatılmıştık ya öncesinde bir nevi
bir sigara yakardı
bizi yıkayan hayat yorulduğunda
içimiz giderdi de izin vermezdi bize kokarız diye
olsa olsa bordo ve ekşi
bir korku düşerdi payımıza
komşununkinden daha beyaz olmalıydık
ak pak
ya gri bir bulut geçerse üzerimizden
diye uyku girmezdi gözümüze
öğlen vakitleri
akşam olurdu da durulurdu
yüreğimizin çarpıntısı bir parçacık
kırlangıçlar bir telaş dönerdi eve
biz beklerdik toplasın diye izi hayat
koyduğu yerde bırakmayarak
göğsümüzde ip izleri
Esra BALABAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder